Heel Oeganda werd gedurende tientallen jaren zeer zwaar getroffen door HIV/Aids. En van eind jaren tachtig tot 2007 werd het noorden van Oeganda geteisterd door de rebellen van de Lords Resistance Army (LRA). De rebellen wilden in eerste instantie een eigen staat in het noorden van het land stichten, maar in de praktijk waren het gewoon bandieten. Ze terroriseerden de lokale bevolking met overvallen, brandstichting, verkrachtingen, het verminken van mensen en het ontvoeren van kinderen. De kinderen werden vervolgens als pakezel, als soldaat of als seksslaaf voor de rebellenofficieren gebruikt. 

Om veilig de nacht door te komen kwamen veel bewoners, die rond het centrum van het dorp woonden, aan het begin van de avond, naar het centrum om er te overnachten. De bewoners liepen daarvoor soms een afstand van 15 kilometer. Voor de winkels in het centrum van Gulu en op de terreinen van het ziekenhuis, openbare werken, e.d. waren de mensen veilig tegen aanvallen van rebellen. In de ochtend, bij het krieken van de dag, ging iedereen weer naar huis voor ontbijt en de dagelijkse bezigheden. 

In het verleden liep ook de moeder van Esther naar het centrum, maar door haar vorderende leeftijd viel haar dat steeds zwaarder. Als alternatief nam ze, om niet verkracht of mishandelt te worden, ’s avonds een stuk plastic onder de arm en sliep ze in het bos of op een veld. Er was een klein risico om ontdekt te worden door de rebellen, maar het was in ieder geval veiliger dan thuis slapen. Dit gaf veel praatjes in het dorp. In Oeganda zijn de families groot en omdat er geen sociaal vangnet is helpt men elkaar waar dat nodig en mogelijk is. Dus als schoonmoeder van de muzungu (witte) Dirk moest er beter voor haar gezorgd worden. Witten worden automatisch gezien als rijke mensen en zoals van elk familielid werd ook van Dirk verwacht de slechtst bedeelden in zijn schoonfamilie te helpen. Dus huurden we voor Esther haar moeder twee kamers in het centrum. Als gevolg daarvan kon ze haar stukje land buiten het dorp niet meer bewerken. En had ze dus geen eten en geen inkomsten door de verkoop van groenten van haar landje. Kortom, ze werd (vrijwillig) geheel afhankelijk van ons. Voor ons de eerste kostenpost.

Kostenpost nr.2 werd Esther haar jongere zus Jennifer. Omdat ze zeer gemotiveerd was en intelligent besloten we haar naar een goede kostschool te sturen en later naar de universiteit.

Kostenpost nr. 3 werden twee weeskinderen in de familie. Toen Esther haar broer verzorgde in het ziekenhuis beloofde ze hem, kort voordat hij overleed aan Aids, om voor zijn twee kinderen te zorgen. 

Een idee werd geboren!

Het begon voor ons financieel wat uit de hand te lopen! Gelukkig kwamen twee vrienden ons te hulp en boden aan om sponsor te worden van de twee weeskinderen. Een idee werd geboren! Als we twee sponsors voor twee kinderen kunnen vinden, waarom dan niet meer sponsors voor meer kinderen. Eind 2005, toen we in Gulu op vakantie waren, hebben we ons idee met de familie van Esther besproken. Een dergelijk project valt of staat met vertrouwen. Vertrouwen in de uitvoerders van het project in Oeganda. Er was geen honger in Gulu, maar wel veel armoede en dat is een reden/excuus voor corruptie en diefstal. Opio en Ochen, twee jongere broers van Esther, wilden GuluKids handen en voeten geven. Ze hadden beide een betaalde baan en konden dit op geheel vrijwillige basis doen. Beide broers zijn erg gelovig en zien met het werk voor dit project het goede werk van/voor de Heer. En zo hebben we allemaal onze eigen reden om aan het project GuluKids mee te werken. Toen Ochen overleed heeft Jennifer, de zus van Esther, zijn taken overgenomen. Opio verricht het veldwerk en Jennifer zorg voor de administratie, de financiën en de communicatie met ons in Nederland.

Zoals geschreven zijn we in november 2005 begonnen met het ondersteunen van (wees)kinderen en sinds 1 januari 2007 is ons initiatief uitgegroeid tot een Stichting. En inmiddels hebben we de vertrouwde status van een ANBI. Een Algemeen Nut Beogende Instelling.

Verdere informatie kunt u verkrijgen via de contact pagina